Saturday, June 22, 2013

မျပိဳင္ခင္က ရွံဳးႏွင့္သည္။

အနာဂါတ္မွာ ေနတဲ့သူေတြနဲ႔ အတိတ္မွာေနတဲ့သူေတြ ျပိဳင္ၾကတဲ့အခါ ဘယ္သူရွံဳးမွာလဲ။

ေျပာစရာမလိုေအာင္ပါဘဲ။
အတိတ္မွာ ေနတဲ့သူေတြပဲေပါ့။
ဒါဆိုရင္ ဘယ္သူေတြက အတိတ္မွာ ေနေနၾကသလဲေပါ့။

အတိတ္ဆိုတာက ဘာလဲ။
အနာဂါတ္ဆိုတာကေရာ ဘာလဲ။

စဥ္းစားပံုက အတိတ္၊ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြက အတိတ္၊ အတိတ္၊ အတိတ္။
စဥ္းစားပံုက အနာဂါတ္၊ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြက အသစ္၊ အသစ္။

အဲဒီေန႕က ေက်ာင္းမတက္ဘူး။
ဒီတစ္လံုးထဲနဲ႔ ျပီးသြားေရာပဲလား။
ဒါက ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္က ပ်က္လံုးေတြ၊ ေထ့လံုးေတြ၊
အဲဒီ စကားေတြကို လက္ခံေနတဲ့သူေတြက ဆိုရွယ္လစ္ အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔ မကင္းတဲ့သူေတြပဲေပါ့။
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္စရာမလိုဘဲ ေနာက္ေၾကာင္းမွာရွိေနတဲ့ အမာခံေတြပဲေပါ့။
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ေၾကးထက္၊ ေရွ႔မတိုး၊ ေရွ့ဆက္မေရွာက္တဲ့သူေတြပဲေပါ့။
အခုခါက အေျပာင္းအလဲေတြ ဒီေလာက္မျဖစ္ေသးပါဘူးဆိုတဲ့သူေတြက ေျပာခ်င္ေျပာၾကအံုးမယ္။
ဒီေလာက္လဲ မဟုတ္ပါဘူးလို႕။ ဟုတ္ေကာင္း၊ ဟုတ္မွာပါ။
သင္ဟာ သင္ပဲ။ သင့္အသက္က သင္ယူဆသေလာက္ပဲဆိုေတာ့။
က်ေနာ္တို႕႔ေတာ့ Pro ေတြဆိုေတာ့ ႔ပရိုပဲ စဥ္းစားေနတာ။
ဒီထက္ဆိုးတာေတြေတာင္ၾကံဳခဲ့ၾကရဖူးျပီပဲဗ်ာ။ ေနာ့။
အေကာင္းပဲျမင္ၾကရေအာင္။ ေရွ့ဆက္ရွာက္ၾကရေအာင္ပဲလား။

မလုပ္၊ မရွဳပ္မျပဳတ္ဆိုတာေတြ လက္ကိုင္ထားျပီး၊ ေနေနၾကတုန္းလာ။
ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒို႕တစ္ေတြ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။
မျပိဳင္ခင္က ရွံဳးႏွင့္ေနျပီပဲ။
စိတ္ဓါတ္ေတြေျပာင္း၊ စိတ္ထားအေဟာင္းေတြ၀ဲလိုက္ၾကစို႕။

အခုပဲၾကည့္ ဒီဂ်စ္ဆဲ(လ)
ေဘာလံုးပြဲေတြ ကမကထျပဳ ၾကီးမွဴးက်င္းပေနတယ္။
ေၾကျငာလိုက္တာကလဲ ေသာက္ေသာက္လဲ။
လူေတြေခၚျပီး၊ ခန္႔ျပီးသြားျပီ။
သံုးတဲ့ေငြေတြက မနည္း၊ မေနာပဲ။
၀င္ေငြတစ္ျပားမွ မရွိေသးဘူး။
အကုန္အိတ္စိုက္။
အျမတ္မေျပာနဲ႔ ၀င္ေငြေတာင္ ေ၀လားေ၀း။
ဒါေပမဲ့ ေထာင္ျမင္လို႕ ရာစြန္႕ေနတာပဲ။

ဒါနဲ႔ ဥပမာတစ္ခု သတိသြားရတယ္။
ေစ်းကြက္ေဖၚေဆာင္ေရးသင္တန္းတစ္ခုမွာ ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးတယ္။

ေစ်းကြက္ေဖၚေဆာင္သူႏွစ္ဦးအေၾကာ
င္းကို သင္ခဲ့ဖူးတယ္။ 
အာဖရိကကို သြားၾကတယ္။
တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။ ေစ်းကြက္အေျခအေနမေကာင္းဘူး။
လစ္တယ္။
တစ္ေယာက္က ဒါ အရမ္းၾကီးတဲ့ ေစ်းကြက္လို႕ေျပာတယ္။
ေစ်းကြက္ရေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္ေျပာတယ္။

အခု အဲဒီေစ်းကြက္ဟာ ဘယ္ေစ်းကြက္ျဖစ္မယ္ထင္ၾကလဲ။
ဘယ္ႏိုင္ငံလို႕ေျပာရင္ ပိုမွန္လိမ့္မလဲ။
အဲဒါျမန္မာႏိုင္ငံလို႕ထင္ေနတာပဲ။
အာဖရိကလို႕ေျပာမဲ့အစား။

ျမန္မာႏိုင္ငံကို ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွဳံခ်င္တဲ့သူေတြ တဖြဲဖြဲလာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာစီးပြားေရးလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားလို႕မရျဖစ္ေနလို႔ပါဘဲ။
သူတို႕တစ္ေတြက ကိုယ္ေတြကို ဖိနပ္မစီးတက္ဘူးဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိေနသလိုပဲ။
ေစ်းကြက္ၾကီးကို အၾကီးၾကီးျမင္ေနလို႔ ပံုေအာေနသလိုပဲေနာ္။

အရင္လို စဥ္းစားပံု၊ ေတြးပံု၊ လုပ္ကိုင္တဲ့ပံုစံေတြနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ဂြမ္းမွာတကယ္ပဲ။
ဘယ္မွာေနၾကမလဲ။
ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။

No comments:

Post a Comment