ငါးတန္းနဲ႕ျပိဳင္

ငါးတန္းနဲ႕ ျပိဳင္ဘယ္သူႏိုင္။

ဒီပရိုဂရမ္မွာ ဖိတ္ေခၚပါ၀င္တဲ့ နာမည္ၾကီးမင္းသား မင္းသမီးေတြ နာမည္ေက်ာ္ေတြ တစ္ေယာက္ျပီး၊ တစ္ေယာက္အရံွဴးေပးေနရတယ္။
က်ေနာ္ ၾကည့္ၾကည့္ရင္းနဲ႕ စိတ္က အားမလိုအားမရျဖစ္ျဖစ္ေနမိတယ္။
ငါးတန္းနဲ႕မ်ားကြာလို႕။

သူတို႕လိုပဲ က်ေနာ္လည္း ေန႔တိုင္း၊ ေန႕တိုင္း ငါးတန္းနဲ႕ျပိဳင္ တိုင္း ရွံဴးေနမိတယ္။ 
အေၾကာင္းက ကားလမ္းေတြ ပိတ္တိုင္း သီခ်င္းေတြဆိုျပီး အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့တယ္။
သီခ်င္းက က်ိန္စာပါ။
သ

ီခ်င္းဆိုရင္းနဲ႕ ေဘးက၊ ေနာက္ကေနေမာင္းေမာင္းေနတက္တယ္။
ျမန္ျမန္ျပန္ဖို႕ေလာေလာေနတက္တယ္။

ဒီလို လမ္းေပၚမွာ ကုန္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ဆီေတြ အေတာ္ႏွေျမာဖို႕ ေကာင္းတယ္။ ဒီတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ကုုန္က်မွဳ႔ေတြဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ကုန္က်စားရိတ္ေတြပါ။
လမ္းရွင္းစနစ္ေတြ၊ လမ္းေတြ၊ ယာဥ္ေၾကာထိန္းသိမ္းတဲ့သူေတြ၊ ကားစီးနင္း ေမာင္းႏွင္တဲ့သူေတြ အကုန္လံုးပါ၀င္ပါမွရမယ္။

ကားၾကပ္တယ္။ ကားၾကပ္တယ္သာေျပာတယ္။
တစ္ေယာက္မွ (က်ေနာ္ကိုယ္၊က်ေနာ္ေျပာပါတယ္။)ယာဥ္စီးကမ္းမလိုက္နာဘူး။ လိုက္နာေအာင္မလုပ္ၾကဖူး။
ေက်ာ္မယ္။ ခြမယ္။ အဂၤုလိမာလလုပ္မယ္။ လက္ညွိဳးေထာင္မယ္။ တစ္စီးေတာင္းမယ္။ ဇြတ္ ေခါင္းထိုးထည့္တာေတြခ်ည္းပဲ။
လိုင္းေၾကးေပးမယ္။ အဆင္ေျပသလို၊ လစ္သလိုေမာင္းေနၾကတာေၾကာင့္ ယာဥ္ေၾကာပိုၾကပ္ၾကပ္ေနရတယ္။

ယာဥ္ထိန္းရဲ တစ္ေယာက္ပဲ လမ္းရွင္း၊ရွင္းေနတာျမင္ဖူးတယ္။
က်န္တာေတြက အိမ္ေလးထဲမွာပဲ။ ခလုတ္ႏုိပ္တက္ရံုနဲ႕ တာ၀န္ေၾကေနၾကတယ္။ လွည္းတန္းလို ပိတ္ေနတာေတာင္ တစ္ေယာက္မွ ထြက္ရွင္းတာ မၾကံုဳမိေသးဘူး။
အခါၾကီး၊ရက္ၾကီးလဲ လူအင္အားပိုခ်ထားတာမရွိဘူး။
အထူးသျဖင့္ ေရြတိဂံုဘုရားတစ္၀ိုက္မွာ။ တေမ့တေမာစီးၾကရတယ္။
အိမ္ကို အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ ျပန္ေရာက္ၾကတယ္။

တစ္လဘယ္ႏွစ္စီးဖမ္းရမယ္ဆိုတာထက္ ဘယ္လိုယာဥ္ေၾကာကင္းေအာင္၊ ရွင္းေအာင္လုပ္မလဲဆိုတာကို ေျပာင္းသတ္မွတ္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။
အခုဆိုရင္ ၁၅ မိနစ္ခရီးက ၄၅ မိနစ္ျဖစ္ကုန္ျပီ။

က်ေနာ္ေတာင္ တစ္ပတ္တစ္ရက္၊ တစ္ေန႕တစ္နာရီေလာက္ လုပ္အားေပးေတြနဲ႕ ၀င္ကူရမလားေတာင္မသိဘူး။
ဒါမွမဟုတ္ ၀န္ထမ္းစားရိတ္ ထုတ္ေပးရင္ ေကာင္းမလား၊ မသိဘူး။

အခုေတာ့ က်ေနာ္ ငါးတန္းနဲ႕ ေန႕တိုင္းျပိဳင္တိုင္းရွံဴးေနတယ္။
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အေျခခံပညာအဆင့္မွာ လူေတြရဲ႕ စာရိတၱပညာကို အေလးထား သင္ၾကားေလ့က်င့္ခဲ့ရမွာျဖစ္တယ္ 

လို႕ဆိုပါတယ္။