လူပီတီ

အမ္ပီတီကို ခ်စ္ရင္ လက္ေထာင္ပါ။ ဘယ္သူမွ လက္မေထာင္ၾကဘူး။ မ်က္ႏွာေတြကလည္း သုန္သုန္မွဳန္မွဳန္နဲ႔။ ကိုယ့္ကိုကို ခ်စ္ရင္ လက္ေထာင္ပါ။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ပရိတ္သတ္ၾကီး။ လက္ေတြ လက္ေတြ ေျမွာက္လိုက္တဲ့ လက္ေတြ။ ဒါနဲ႔ အမ္ပီတီကို မခ်စ္ရတာလဲ။ အရင္တံုးကေတာ့ မ်က္စိမွတ္ျပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကိဳက္ခဲ့ၾကေသးတယ္ေလ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ား အမ္ပီတီကို ေစ်းၾကီးၾကီးနဲ႔ ကာလေပါက္ေစ်းထက္ပိုေပးျပီး ၀ယ္ကိုင္ခဲ့ၾကေသးတာပဲေလ။ ဘာျဖစ္လို႕ အမ္ပီတီကို အခုမွ မခ်စ္ရတာလဲ။ အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ ၾကားေလေသြးလို႔ေအးလာတာပါ။ ျပိဳင္ဖက္ေတြ ၀င္လာေနပါျပီ။ ၀န္ေဆာင္မွဳ႕ေတြျပိဳင္ဆိုင္ၾကေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းႏွဴန္းေတြျပိဳင္ဆိုင္ၾကရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ျပိဳင္ဖက္ေတြက လက္ေတြေဆာင္ရြက္ခြင့္ မရေသးေပမဲ့ အခ်က္ျပေနပါျပီ။ သရီးဂ်ီရမယ္။ အင္တာနက္ရမယ္။ တမိနစ္ေခၚဆိုခ ဘယ္ေလာက္ပဲေပးရမယ္ေပါ့။ စသည္ စသည္ျဖင့္... ၀န္ထမ္းအင္အား ေၾကာ္ျငာအင္အား... အင္နဲ႔အားနဲ႔ ထိုးေဖါက္ဖို႔တာဆူေနၾကပါျပီ။ ျပည္တြင္းျဖစ္ကို အားေပးခ်င္ပါတယ္။ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ အားေပးေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆက္အားေပးဖို႕ မေသခ်ာေတာ့ဘူး။ ဆက္လက္သစၥာမရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လက္တြဲဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အမွတ္တံဆိပ္တစ္ခုတည္းကို ဆက္တိုက္ တစိုက္မတ္မတ္ အားေပးတယ္ဆိုတာ သူထက္ ေကာင္းတဲ့၀န္ေဆာင္မွဳ႔ မေပၚေသးလို႕ဆိုပါတယ္။ သီအိုရီေတြ မွန္ပါေတာ့မယ္။ အခု အမ္ပီတီကိုလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ဒီလိုျမင္ေနၾကပါျပီ။ အဝိုင္းေလး လည္ေနတယ္။ World Wide Wait ပဲ။ လိုင္းမမိဘူး။ လိုင္းက်ပ္တယ္။ ေစ်းၾကီးတယ္။ လိုသေလာက္မရဘူး။ ဝန္ေဆာင္မွဳ႕ညံဖ်င္းတယ္။ ဆန္းသစ္တီထြင္ အားမရဘူး။ မေကာင္းတာေတြစံုလို႔..... အရင္က သစ္မရခင္ ၀ါးေပါင္းကြပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခုေတာ့ ျငမ္းဖ်က္ရေတာ့မယ္။ အမဲဖ်က္ၾကေတာ့မယ္။ အခုလို အျပိဳင္အဆိုင္မ်ားတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ စားသံုးသူ မၾကိဳက္တဲ့ အားမရတဲ့ မျပဳျပင္တဲ့သူေတြရဲ႔ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။ ဒီမွာ Disinvest နဲ႔ Harvest ေတြကို ရွင္းခ်င္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းၾကီးေတြဟာ အရွံဳးေပၚတယ္ဆိုျပီး ေရာင္းခ်တယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ရတဲ့ေစ်းနဲ႔ေရာင္းတယ္။ တိတ္တိတ္ေစ်းနဲ႔ေရာင္းတယ္။ လက္သိပ္ထိုးျပီးေရာင္းတယ္။ ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ Disinvest ပါ။ ဒါေပမဲ့ လုုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူေတြကေတာ့ Harvest ပါ။ အခ်ီၾကီး၀ါးမ်ိဳသြားၾကတယ္။ ျပိဳင္ဖက္ေတြက ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းၾကီးကို ေစ်းကြက္ၾကီးတစ္ခုအေနနဲ႔ျမင္ပါတယ္။ ေစ်းကြက္ၾကီးက အဆေပါင္းမ်ားစြာ ၾကီးလာေတာ့မွာကို။ ကိုယ့္ျပိဳင္ဖက္ေတြက အင္နဲ႔အားနဲ႕ ေစ်းကြက္တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္မွာ အမ္ပီတီကို က်ေနာ္တို႕တေတြ အားမရဘူး။ အားမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ရဲ့ဝန္ေဆာင္မူ႕ကို လံုးဝမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ Double or Quit ေလးငါးဆယ္လွမ္းလွမ္းႏိုင္မွ ေတာ္ကာၾကမယ္လို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ၁၉ ၄၀ ခန္႕က မိန္႕ခြန္းေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ယေန႔ ၂၀၁၄ ...... လုပ္ငန္းက စြဲေဆာင္မွဳရွိတယ္။ အျမတ္ကမနည္းမေနာ။ သံုးစြဲသူေတြကလည္း အရွိန္အဟုန္နဲ႔မ်ားလာအံုးမွာ။ ေခတ္ကလည္း မိုဘိုင္းေခတ္ျဖစ္အံုးမွာ။ ကိုယ္ရဲ႕ စြမ္းရည္က လည္းေကာင္းတယ္ ဒါဆိုရင္ ... ဒီေစ်းကြက္ၾကီးဟာ.... သံလ်က္ျဖစ္ျငား ေသြးမထား (ခ်င္း) ဓါး လိုခါ မခက္ေလာ။ ရင္ေလးတယ္။ အမ္ပီတီရယ္ေပါ့။ သူမ်ားအေၾကာင္းျပီးေတာ့ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ေရာ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။ လူငယ္ေတြဆိုေတာ့ အတက္ၾကြဆံုးအခ်ိန္ေပါ့။ လုပ္ကိုင္လို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ဆိုပါေတာ့။ အားအင္ အရွိဆံုးအခ်ိန္ဆိုပါေတာ့။ အနာဂါတ္ကလည္း အရင္ကထက္စာရင္ အမ်ားၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ကုမၺဏီၾကီးေတြ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာတယ္။ ေနရာေတြ။ ရာထူးေတြ။ လခေတြ အရင္ကထက္ပိုျပီး စြဲေဆာင္မွဳ႔ရွိလာတယ္။ ကြ်မ္းက်င္၀န္ထမ္းေတြရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္က ..... တခ်ိဳ႔လုပ္ငန္းေတြဆို စကၤာပူအထိသြားျပီ အလုပ္သြားေခၚေနတာေတြ။ အလုပ္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားအရာရွိေတြမ်ား လာေနတာေတြက က်ေနာ္တို႕ရဲ႔ အနာဂါတ္ကို စိန္ေခၚေနေလရဲ႔။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔တေတြရဲ႕ ၾကိဳးစားမွဳ႔က တကယ္ပဲ ႏွစ္ဆလား။ လစာကိုေရာ မ်ားမ်ားစားစား မရလဲ ေအးေဆးပါ ရပါတယ္ပဲလား။ လုပ္တက္ ကိုင္တက္ မ်က္ႏွာလြဲလို႕ ရႏိုင္ေနျပီလား။ စိန္ေခၚမွဳ႔အသစ္ေတြအတြက္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကျပီလား။ ဆန္းသစ္တီထြင္ႏိုင္ရဲ႔လား။ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အမ္ပီတီကို တူးတူးခါးခါး ကိုယ္က လက္မခံသလို ကိုယ့္ကို ႏိုင္ငံတကာလုပ္ငန္းၾကီးေတြကလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ လစာကလည္း မ်ားမ်ားလိုခ်င္တယ္။ ရာထူးကေလးကလည္း ေကာင္းအံုုးမွ။ ကုမၺဏီၾကီးၾကီးမွာလည္းလိုခ်င္တယ္။ ရပိုင္ခြင့္ေတြကိုလည္း စိတ္၀င္စားတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုုခု ေမးလိုက္ရင္ ေခါင္းေလးကုတ္ေန။ တစ္ခုခု ေျပာလိုက္ရင္ ျပဴးတူးျပဲတဲျပန္ၾကည့္။ ေအး ဒါဆိုရင္ ငါလဲ အမ္ပီတီလိုပဲေပါ့။ လူအမ္ပီတီ။ လူပီတီ။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြ လက္ေထာင္။ အမ္ပီတီကို မုန္းတဲ့သူေတြ လက္ေထာင္။