အားက်ရတဲ့ ပုဂံ

ပုဂံေရာက္မွပဲ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ကို ခံစားမိတယ္။ ေလာကနဒၵာဘုရား ေတာင္ေပၚကေန ပုဂံရွဳ႔ခင္းေတြကို တေလးတစားၾကည့္ရင္း အာနဒၵာ၊ သေဗၺညဳ၊ ကန္ေတာ့ပလႅင္၊ ေရႊစည္းခံု၊ ဓမၼရံၾကီး၊ ထီးလိုမင္းလို၊ ျမေစတီ၊ ဓမၼရာဇက၊ ကန္ေတာ့ပလႅင္၊ မႏူဟာဘုရားေတြကို ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳရင္း ေရွးေခတ္ပုဂံက လူေတြရဲ႔ သဒၶါတရားနဲ႔ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့မူေတြကို ေလးစားၾကည္ညိဳ အားက် ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ပုဂံသားေတြဟာ အသစ္ေတြမထြင္ခင္ အတုေတြခိုး ေလ့လာသင္ယူျပီးမွ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ေတြ ယဥ္ေက်းမွဳေတြ၊ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားေတြ၊ စာေပ ဘာသာစကားေတြ၊ လက္မွဳအႏုပညာေတြကို ေနာင္လာေနာင္သားေတြ ဂုဏ္မငယ္ေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ မ်ိဳးေစ့က်ဲ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လမ္းျပစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ပုဂံလက္နက္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို လက္၀ါးျပကာ သိမ္းပိုက္ တည္ေထာင္ေတာ္မူႏိုင္ခဲ့ျပီး မ်က္ရည္ေတြကိုု သုတ္ေပးခဲ့တယ္။ ကြဲကြာေနသူေတြကို ျပန္လည္စံုစည္းေပးျပီး လက္၀ဲလက္မွ အ၀တ္အထည္နဲ႔ လက္ယာလက္မွ အစားစာမ်ားေပးေ၀ခဲ့တယ္။ ပန္းဦးေစလႊတ္ျပီး အက်င့္မွားေတြနဲ႔ အရည္းၾကီး ၀ါဒရယ္။ မဟာယနဆန္တဲ့ ၀ါဒေတြရယ္။ နတ္ နဂါး ကိုးကြယ္တဲ့ ၀ါဒ (အတြင္း ၃၇ မင္း၊ အျပင္ ၃၇ မင္းနဲ႔ နတ္ေလွာင္ေက်ာင္းေတြကို ယေန႕တိုင္ ေလ့လာႏိုင္တယ္။) အစရွိတဲ့ ၀ါဒေတြကို ေက်ာ္လြန္ျပီး ေယဓမၼာ အစရွိတဲ့ စာသားမ်ားေရးထိုးတဲ့ အုတ္ခြက္ဘုရားမ်ားနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာကို အေမြေပးခဲ့တယ္။ ေက်ာက္စာေတြမွာ ဆုေတာင္း၊ က်ိန္စာနဲ႔ အလွဴအေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းတင္ျပီး ေခတ္အေျခအေနကို ထင္ဟပ္ေစခဲ့တယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ျမေစတီေက်ာက္စာမွာ ေလးမ်က္ႏွာစလံုးကို ေက်ာက္သားကို ထြင္းထုျပီး ထီးေမြမေပးခဲ့တဲ့ ဖခမည္းေတာ္ကို သားၾကီးၾသရသရဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ခန္းနဲ႔ ျမန္မာစာကို အစပ်ိဳး မိတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ ပါ႒ိ၊ ပ်ဴနဲ႔ မြန္ဘာသာေတြကို တြဲဖက္ေလ့လာႏိုင္တယ္။ ျမန္မာစာ အစေကာင္းခဲ့တယ္။ ပ်ဴေခတ္လက္ရာ ဗူးဘုရားမွသည္ ဂူဘုရားမ်ားမွသည္ အိႏိၵယလက္ရာမ်ားမွသည္ မြန္လက္ရာမ်ားမွသည္ ပုဂံေခတ္လက္ရာစစ္စစ္မ်ားအျဖစ္ သက္သြင္းပံုေဖၚႏိုင္ခဲ့သည္။