ယင္ေကာင္ေတြလား။ ပ်ားေတြလား။

ေဖ့(စ)ဘုတ္သံုးတဲ့သူေတြ တျဖည္းျဖည္းမ်ားမ်ားလာတယ္။ တင္တဲ့ပံုေတြလည္း မနည္းမေနာ မ်ားမ်ားလာတယ္။ စေတးတပ္(စ)ေတြ။ ကြန္မန္႕ေတြ။ လုိက္(ခ)ေတြ၊ ရွယ္ေတြကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး။ မိတ္ေဆြေတြကလည္း တေန႕တျခား ဒီေရ အလားပဲ တိုးတိုးလာေနတယ္။ က်ေနာ့္ ေပ့(ခ်)ေလးကို ပန္းျခံေလးတစ္ခုလို ျဖစ္ခ်င္တယ္။ အမွိဳက္ပံုေလးတစ္ခုေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ က်ေနာ့္ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြက ယင္ေကာင္ေတြလား။ ပ်ားေတြလားလို႕ သိခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ မေကာင္းတာေလး (ေလး) တစ္ခုကို ရွယ္လို႕မဆံုးေတာ့ဘူး။ ဘယ္တုုန္းကတည္းက ေမတၱာေတြရွိေနလည္းမသိဘူး။ သူမ်ားအမွားတစ္ခုကို ရွယ္လိုက္။ မန္႔လိုက္နဲ႔။ မျပီးေတာ့ဘူး။ မေကာင္းတဲ့ ေပ့(ခ်)ေတြမွာဘဲ တ၀ဲ၀ဲလည္ေနတယ္။ ဒါဆိုရင္ ယင္ေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ေပါ့။ ေကာင္းတဲ့ ေပ့(ခ်)ေတြ။ ေကာင္းတဲ့ ကြန္မန္႕ေတြ။ ေကာင္းတဲ့ စာသားေလးေတြ ရွယ္ၾကတယ္။ အက်ိဳးျပဳေလးေတြလည္း ေထာက္ျပတယ္။ ဆိုရင္ေတာ့။ ပ်ားေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ စိုးလြင္လြင္ သီခ်င္းေလးေတာ့ အေတာ့္ကို သေဘာက်တယ္။ ကိုယ္ေကာင္းတာ ကိုယ္သိသလို ကိုယ္မေကာင္းတာ ကိုယ္အသိဆံုးမို႕ သူမ်ားမေကာင္းတာ ကိုယ္ေမ့ထား။ ကိုယ္ေကာင္းတာ ကိုယ္သိသလို ကိုယ္မေကာင္းတာ ကိုယ္အသိဆံုးမို႕ သူမ်ားကာင္းတာ ကိုယ္ေလ့လာ။ ယင္ေကာင္ေတြ က်ေနာ့ ေပ(ခ်) ထဲမွာ မ်ားေနရင္ေတာ့ အမွိဳက္ပံုျဖစ္ျပီ။ ပ်ားေတြမ်ားရင္ေတာ့ ပန္းျခံေလးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ GIORDANO က မီနီပန္းျခံျပိဳင္ပြဲေလးလဲ က်င္းပေနတယ္ေလ။ က်ေနာ္လည္း စက္ဘီးစီးတဲ့ အေလ့အက်င့္ေလးတစ္ခု လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ဗိုက္ရွယ္ရာရင္းပါ။ စက္ဘီးေတြကို မည္သူမဆို စီးႏိုင္တဲ့ အစီအစဥ္ေလးေပါ့။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း၀င္းေတြမွာ စရင္ မဆိုးဘူးထင္ပါတယ္။ ေမဂ်ာေတြေရွ႔မွာ စက္ဘီးစတင္းေလးေတြရွိတယ္။ ကန္တီးမွာရွိမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ သြားတက္တဲ့ေနရာေတြမွာ ထားေပးမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ စီးသြား ေရာက္တဲ့ ေနရာက စတင္းေလးမွာ ရပ္ထားခဲ့။ ေသာ့ခတ္ထားစရာမလိုဘူး။ ေနာက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာကို စီးသြား။ ျပီးေတာ့ အဖြဲ႔ကျပဳျပင္။ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးရွိမယ္ဆိုတာသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾကိဳးစားၾကရင္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။